Warte poznania zasady skautingu to podstawowe zasady tego, co skaut powinien wiedzieć i rozumieć przed wyruszeniem w teren. Zasady te są używane, aby pomóc harcerzom być bardziej świadomym swojego otoczenia i przyswajać więcej informacji.
Harcerstwo w Polsce jest organizowane przez Związek Harcerstwa Polskiego i liczy ok. 200 tys. członków. Polska organizacja skautowa powstała 19 grudnia 1907 r. (lub 1 stycznia 1908 r.), kiedy to dr Janusz Badeni przedstawił projekt jej zasad pułkownikowi Edwardowi Rydzowi-Śmigłemu, który wyraził swoją aprobatę dwoma słowami: "Niechaj ziemia świętą się raduje".
Harcerstwo w Polsce jest koedukacyjne od 1925 r.; początkowo było ruchem wyłącznie męskim, później stało się typowo mieszane płciowo.
Zasady organizowania zbiórek i działań harcerskich w Polsce to zbiór zasad, którymi kierują się polskie organizacje harcerskie. Harcerstwo jest dobrowolnym, nieformalnym ruchem wychowawczym, którego cele opierają się na odpowiedzialności społecznej i wolontariacie oraz na działaniu bez jakiejkolwiek przemocy czy uprzedzeń.
Harcerze polscy przyjmują te same idee, ponieważ uważają, że są one niezbędne dla zdrowego wzrostu fizycznego chłopców, ich rozwoju intelektualnego oraz budowania postawy życiowej otwartej na nowe doświadczenia.
W Polsce harcerstwo jest zorganizowane w taki sposób, aby dać dzieciom możliwość uczestniczenia w zajęciach, które są ciekawe i wymagające. Zapewnia im także środowisko, w którym mogą rozwijać się społecznie, dobrze się bawić, zdobywać wiedzę o sobie i poszerzać swoją kulturę ogólną.
Skauting buduje wiarę w siebie wśród młodych ludzi poprzez stawianie wyzwań, dzięki którym dowiadują się, jak wielki potencjał drzemie w nich, jeśli tylko mają szansę go wyrazić.